Seite 54

des Obristwachtmeisters, Hrn. Erdmann von Krusemark, stehend in Mannsgröße mit dem Denkspruch: Gott allein die Ehre; und des Obersten Hrn. Adams von Krusemark, welcher bei der eroberung der Festung Bonn sein Leben eingebüsset, befindlich. Das Marckgr. Ludwig ums jahr 1334 die höfe in diesem dorff, inggleichen das dorff Oden, die hälfte des dorffes Scharpenloch und den zehend der hufen im Kruge an Arnold von Rüthon verlieh; erhellet aus dem noch vorhandenen brief: Invigilabaeate Elyzabet obligavimus . . . Arnoldo de Rüthon villam dictam Oden cum omni jure . . . precariam in villa Kru . . . medietatemque ville dicte Scharpenloch & decimam mansorum dictorum im Kruge pro trecentis marcis argenti Brandenburgensis. Relevantes . . . Ludw. Rel. T. VII. f. 10. n. 15.

Das dorff Pölritz hat vor zeiten dem Abt zu Stienburg Halberstädischen sprengels zugehöret, und ist unter den Kirchendörffern noch eine abschrift von einem brief vorhanden, in welchem Hr. Albrecht von Arneburg, Albrechts des Bären sohn, diese güter dem Abt vereignet:

Ego Adelbertus Dei gratia Comes in Arneburg universis Ecclesie fidelibus in perpetuum. Noverit universitas fidelium tam presentium quam futurorum, quod consideratis & discursus motibus temporalibus nihil perpetuum, nihil salutiferum sit, perituri seculi lene & miserabile invenimus blandimentum. Unde stabilitatis alicuius solliciti edificare fundamentum desideravimus participes fieri divini obsequii & orationum fratrum in Stienburg. Et quemadmodum avus noster Adelbertus pie memorie Marchio in Brandenburg bona eorum in Polkritz, ab omni jure quo ei tenebantur, plenissime absolvit, ita & nos ad exemplum ipsius, ab omni jure si quod erat quo nobis teneri videbantur, bona eorundem fratrum in Polkritz plene & a qualibet prorsus absolvimus exactione. Nullam penitus Bedelli & officiales nostri rogandi, recipiendi, sive sollicitandi ex parte nostra habeant auctoritatem, Nulla nobis sint ibi hospitia, nulla prorsus servitia; sed bona predictorum fratrum, sive culta, sive inculta, sive postmodum colenda, quibus eorum serviant penitus profutura. Ut autem hec nostra donatio rata & inconcussa futuris postmodum permaneat temporibus, sigilli nostri